Dit werk begon met een stijlonderzoek.

De tentoonstelling ‘Wabi Sabi’ in de Ibashogalerij, liet me kennis maken met de Japanse levensfilosofie dat imperfectie niet alleen goed is maar ook mooi. Ik leerde het werk van Naochiro Ninomiya kennen dat mij inspireerde om te werken rond het thema water en de aansluiting/verbinding ervan met de persoonlijke levenssfeer.

Mika Hore inspireerde mij om ook te experimenteren met de cyanotechniek.

Het werk van Yves Klein zorgde ervoor dat ik de geschiedenis van blauw in de schilderkunst bestudeerde en gedurende maanden gefascineerd raakte door de verschillende tinten van blauw.

Verder was de intensiteit van Sally Mann, versterkt door zwart-wit fotografie, een inspiratiebron.

Tenslotte was er de overzichtstentoonstelling van Wolfgang Tielmans in het Wiels, en dan vooral het werk Freischimmerwerk ( titel die verwijst naar persoon die vrij zwemt en leeft) en zijn ander werk waarin het element water terugkomt (ev. video source).

Ook het gegeven dat dit werk gemaakt werd in volle coronatijd, met de behoefte aan verbinding, was bepalend. De uiteindelijke presentatie werd begeleid door een kort gedicht dat uitdrukking geeft aan wat water voor mij betekent.