Dit werk is geïnspireerd op het boekje ‘Het lichtje in de verte’van Antonio Moresco.

Voor mij gaat dit boekje over ons ‘innerlijk kind’. Een 6-jarig kind dat niet beantwoordt aan de norm, loopt vaak een trauma op en vermoordt zichzelf of beter gezegd pleegt zelfmoord op de essentie van zichzelf. Dit leidt tot eenzaamheid, leegte, verlatenheid, zichzelf kwijt zijn, een gemis aan verbondenheid. Op latere leeftijd vindt het personage in het boek zijn innerlijk kind terug, verenigt zich ermee en wordt weer één. Dit boekje brengt voor mij dan ook een positieve boodschap.

Als kind verzamelde ik bokalen met planten in en wachtte gefascineerd op de schimmel die ontstond. In het kader van dit werk kweekte ik gedurende maanden op dezelfde wijze schimmel, die ik maakte met macrolens, met verrassende resultaten. Schimmel staat ook symbool voor de vergankelijkheid van het leven/ de vergankelijkheid van de tijd. Uiteindelijk heb ik geen van deze foto’s gebruikt, net zomin als de beelden nachtfotografie.

Wel gebruikte ik een foto van mijn overleden vader toen hij zes jaar oud was op de schoolbanken en gebruikte ik de handflits om het beeld te vervagen.

In de uiteindelijke reeks, waarvan ik een leporello maakte, werden vooral de beelden geselecteerd  met eenzelfde sfeer/beeldtaal.